- روان گفتار (رَ گُ)
آنکه سخنش فصیح و سلس باشد. آنکه سخنان منسجم و شیوا تواند گفت، و در بیت ذیل بمعنی سخن گوینده و ناطق است:
بگویی حال و بازآری جوابم
که خاموش روان گفتاری ای باد.
خاقانی
بگویی حال و بازآری جوابم
که خاموش روان گفتاری ای باد.
خاقانی
